سفارش تبلیغ
صبا ویژن

بتن | خرید بتن | قیمت بتن | فروش بتن |

صفحه خانگی پارسی یار درباره

بتن های ویژه

تکنولوژی بتن الیافی نمونه دیگری از کاربرد کامپوزیت ها به عنوان یک فن آوری نوین در صنعت ساخت و ساز می باشد. بدین منظور مطلب حاضر سعی در معرفی این تکنولوژی خواهد داشت.

از جمله مواد جدیدی که جایگاه ویژه ای در ساخت و ساز به خود اختصاص داده، افزودنی‌های بتن و الیاف تقویت کننده می باشد. استفاده از افزودنی های بتن باعث بهبود خواص مطلوب بتن، همچون مقاومت آن می گردد و در بعضی موارد با کاهش وزن بتن، مصالح بسیار سبکی را فرا راه مهندسین بنا قرار می دهد. بدون بهره گیری از این افزودنی ها بنای برج بزرگ میلاد در شهر تهران امکان پذیر نمی بود. الیاف تقویت کننده نیز از دیگر مواد عصر حاضر هستند که کاربرد های فراوانی در قسمت های مختلف ساختمان یافته اند.

 این الیاف که بیشتر شامل الیاف شیشه، پلی پروپیلن و گاه کربن نیز می شود، در ساخت انواع بتن های الیافی کاربرد فراوان دارد. همچنین از الیاف شیشه می توان در تولید آرماتورهای سبک و بسیار مقاوم در برابر خوردگی بهره برد. این الیاف جایگاه نسبتاً مناسبی در تعمیر بناها و تقویت سازه های صدمه دیده دارند و می توانند مقاومت پیچشی و برشی مناسبی پدید آورند. علاوه بر اینها از ورقه های پارچه‌ای فایبر گلاس نیز در تقویت انواع قطعات ساخته شده از بتن مسلح می توان استفاده نمود.

بتن الیافی در حقیقت نوعی کامپوزیت است که با بکارگیری الیاف تقویت کننده داخل مخلوط بتن، مقاومت کششی و فشاری آن، فوق العاده افزایش می یابد. این ترکیب کامپوزیتی، یکپارچگی و پیوستگی مناسبی داشته و امکان استفاده از بتن به عنوان یک ماده شکل پذیر جهت تولید سطوح مقاوم پرانحنا را فراهم می آورد. بتن الیافی از قابلیت جذب انرژی بالایی نیز برخوردار است و تحت اثر بارهای ضربه ای به راحتی ازهم پاشیده نمی شود. شاهد تاریخی این فن آوری، کاربرد کاهگل در بناهای ساختمان است. در واقع بتن الیافی نوع پیشرفته این تکنولوژی می باشد که الیاف طبیعی و مصنوعی جدید، جانشین کاه، و سیمان جانشین گل بکار رفته در کاهگل شده است. امروزه با استفاده از الیاف شیشه، پلی پروپیلن، فولاد و بعضاً کربن، تولید انواع بتن های کامپوزیتی در کاربردهای مختلف صنعتی ممکن گردیده و بکارگیری آنها در کشورهای پیشرفته دنیا مورد قبول صنعت ساختمان واقع شده است.

 

تاکنون مشخص شده است که انواع الیافها می توانند ظرفیت کرنش مقاومت دربرابر ضربه میزان جذب انرژی مقاومت سایشی و مقاومت کششی بتن را افزایش دهند. بطور کلی برای کاربرد در سازه الیاف فولادی میتواند نقش مکملی برای میلگرد داشته باشد. الیاف فولادی با پخش ترکها مقابله میکنند ومقاومت بتن را در برابر خستگی ضربه جمع شدگی وتنشهای حرارتی افزایش داده و بتن در همه مدهای شکست روی خواص مکانیکی بتن تاثیر مثبت میگذارد.از اهم متغیرهایی که بر خواص بتن با الیاف فولادی اثر میگذراند میتوان به خواص ماتریس بتن بازدهی الیاف و مقدار الیاف اشاره کرد.تکنولوژی بتن پرمقاومت توسعه ای جدید در صنعت ساخت سازه های بتنی محسوب میشود. در بتن سخت شده مقاومت و دوام دو عامل اصلی بوده وهر چه مقاومت فشاری بتن بیشتر می شود بتن تردتر شده ودر نتیجه مقاومت کششی آن به نسبت افزایش مقاومت فشاری افزایش نمی یابد و نیز از تحمل کرنش پایینتر برخوردار است. بدین دلیل نیاز به استفاده از الیاف در بتن پرمقاومت کاملا مشهود است .جهت افزایش مقاومت کششی و جلوگیری از گسترش ترک و بویژه افزایش نرمی از الیاف در بتن استفاده میشود. مقدار افزایش با تغییر این مقاومت ها بستگی به مقاومت بتن بدون الیاف شکل الیاف ودرصد الیاف دارد.

بتن پرمقاومت شامل الیاف فولادی، ترکیبی است از سیمان، مصالح سنگی، آب، فوق روان کننده، دوده سیلیس وهمچنین درصدی از الیاف فولادی که بطور درهم و کاملا اتفاقی ودر جهات مختلف در مخلوط پراکنده شده است. وجود الیاف فولادی مشخصات مکانیکی بتن را نسبت به حالت بهبود می‌بخشد. بتن پرمقاومت یک ماده ترد وشکننده است در حالیکه افزودن الیاف فولادی به بتن پرمقاومت سبب بهبود رفتار ترد بتن وتغییرمد شکست آن می‌گردد. مزایای بتن الیافی در مقایسه با بتن بدون الیاف را می توان بطور خلاصه بشرح ذیل بیان داشت:

1. مقاومت د‍ر مقابل تورق وسایش

2. مقاومت در مقابل تنش های خستگی

3. مقاومت عالی در مقابل ضربه

4. قابلیت کششی وظرفیت زیاد تغییر شکل نسبی

5. قابلیت باربری بعد از ترک خوردگی

6. افزایش در میزان جذب انرژی

قابلیت انعطافی که بتن الیافی دارد همانند خواص مواد پلاستیکی باعث می شود که بتن الیافی گسیختگی ناگهانی نداشته باشد. از آنجا که الیاف فولادی در جسم بتن در همه جهات پراکنده می شود در صورت تشکیل یک ترک در جهات مختلف الیاف اتصالاتی را بوجود آورده و از گسترش ترک جلوگیری می نماید. بنابراین رشته های الیاف بطور فعال در محدود کردن عرض ترک وارد عمل شده و با تشکیل ریز ترکهای زیاد قابلیت بهره برداری بتن را افزایش می دهند.

انواع الیاف و الیاف فولادی

انواع الیافی که در بتن استفاده می شود و در اشکال و اندازه های مختلفی تولید می شود عبارتند از الیاف شیشه ای ، الیاف پلاستیکی و الیاف فولادی .

پارامتر مناسب که یک رشته از الیاف را تعریف می کند نسبت ظاهری می باشد  که نسبت طول الیاف به قطر معادل الیاف است. مقدار نسبت های ظاهری (l/d) معمولاٌ بین 30 تا 100 است . در این تحقیق الیاف فولادی با نسبت(l/d)   برابر 80 و 100 استفاده گردید.      

مکانیزم عملکرد الیاف در بتن

بطور کلی برای کاربرد در سازه الیاف فولادی می توانند نقش مکملی برای میلگرد داشته باشند.الیاف فولادی با پخش ترکها مقابله می کنند و مقاومت بتن را در برابر خستگی ضربه جمع شدگی وتنشهای حرارتی افزایش می دهند.

الیاف فولادی می توانند در همه مدهای شکست روی خواص مکانیکی بتن تاثیر بگذارند


لیکا چیست؟

لیکا چیست؟
یکی از روش های تهیه دانه های سبک استفاده از کوره گردان است .وقتی برخی از انواع رس با دانه هایی به ریزی صفر تا دو میکرون در دمای بالاتر از 1000 درجه سانتیگراد در این کوره ها حرارت می بینند ،گازهای ایجاد شده در داخل آنها منبسط می شوند و هزاران سلول هوای ریز تشکیل می دهند .با سرد شدن مواد ،این سلول ها باقی می مانند و سطح آن ها سخت می شود .
مهمترین ویژگی های لیکا عبارتند از :
وزن کم ،عایق حرارت ،عایق صوت ، باز دارنده نفوذ رطوبت، مقامت در برابر یخ زدگی ،تراکم ناپذیری تحت فشار ثابت و دائمی ،فساد ناپذیری ،مقاومت در برابر آتش و PH نزدیک به نرمال .وزن کم این دانه ها و در نتیجه هزینه حمل پایین آن باعث شده است تا از لیکا در پر کردن فضاهای خالی استفاده شود .در کاربرد های خاص نظیر زیرسازی ساختمان و تسطیح و شیب بندی بام ،خواص عایق حرارتی و دوام لیکا مشخصات فنی مناسبی برای آن فراهم می کند .در راهسازی نیز از تراکم ناپذیری لیکا برای کنترل نشست پلاستیک بستر های سست استفاده می شود .همچنین جذب آب مناسب ،تخلخل و دوام لیکا آن را برای کشاورزی بدون خاک مناسب ساخته است . همین خواص باعث شده است تا در تصفیه فاضلاب های خانگی از فیلـتر های ساخته شده از لیکا استفاده شود.
ویژگی های بتن لیکا
خواص لیکا باعث شده است تا در بتن سبک لیکا کاربردهای فراوانی داشته باشد . مهمترین ویژگی های بتن لیکا عبارتند از ،وزن کم ،سهولت حمل و نقل ،بهره وری بالا هنگام اجرا ،سطح مناسب برای اندود کاری ،مقاومت و باربری در شرایط خاص ،عایق حرارت ،مقاومت در برابر آتش ،عایق صدا مقاومت در برابر یخ زدگی ،بازدارندگی در برابر نفوذ رطوبت و دوام در برابر مواد آهکی .متناسب با وزن و مقاومت مورد نظر از بتن سبک لیکا به عنوان پر کننده ،عایق و یا باربر استفاده می شود . بتن لیکا می تواند درجا ریخته شود و یا به صورت بلوک ،اجزای ساختمانی و سایر قطعات پیش ساخته به کار رود . در هر مورد متناسب با کاربرد و روش اجرا از دانه بندی های مناسب لیکا استفاده می شود .بتن های پرکننده و عایق اغلب در پی سازی و زیر سازی ساختمان ،شیب بندی کف و بام ،بلوک ها یا اجزای دیوارهای جداکننده و محیطی غیر باربر به کار می روند .در حالی که از بتن های سبک سازه ای – که البته عایق نیز خواهند بود – در ساخت اجزای مقاوم نظیر بلوک های باربر ،پانل های دیواری و سقفی مسلح و نیز اسکلت بتن مسلح ساختمان ها استفاده می شود .قابل توجه است که به دلیل الزامات مقاومت و دانه بندی ،تنها با استفاده از دانه های لیکا می توان در ایران بتن سبک سازه ای ساخت
یکی از روشهای ساختمان سازی که امروزه در جهان به سرعت توسعه می یابد ساختمانهای بتنی است . بعد از انقلاب اسلامی به علت کمبود تیر آهن در نتیجه تحریمها و نیز گسترش ساخت و سازهای عمرانی در کشور ، کاربرد بتن بسیار رشد نمود . علاوه بر این موضوع ساختمانهای بتنی نسبت به ساختمانهای فولادی دارای مزایایی از قبیل مقاومت بیشتر در مقابل آتش سوزی و عوامل جوی (خوردندگی) آسان بودن امکان تهیه بتن به علت فراوانی مواد متشکله بتن و عایق بودن در مقابل حرارت و صوت می باشند که توسعه روز افزون این نوع ساختمانها را فراهم می سازد .

یکی از معایب مهم ساختمانهای بتنی وزن بسیار زیاد ساختمان می باشد که با میزان تخریب ساختمان در اثر زلزله نسبت مستقیم دارد . اگر بتوانیم تیغه های جدا کننده و پانل ها را از بتن سبک بسازیم وزن ساختمان و در نتیجه آن تخریب ساختمان توسط زلزله مقدار زیادی کاهش می یابد . ولی کم بودن مقاومت بتن سبک عامل مهمی در محدود نمودن دامنه کاربرد این نوع بتن و بهره گیری از امتیازات آن بوده است . استفاده از میکروسیلیس در ساخت بتن سبک سبب شده است که مقاومت بتن سبک بالا رود و این محدودیت کاهش یابد .در این تحقیق ضمن توضیحاتی در مورد بتن و تاثیر آب بر روی مقاومت بتن ، بیشتر درباره بتن سبک و روشهای افزایش مقاومت آن با استفاده از میکروسیلیس ، خواص مکانیکی و همچنین کاربرد آن بحث می شود .

 


آب در بتن

کیفیت آب در بتن از آن جهت حائز اهمیت است که ناخالصی‌های موجود در آن ممکن است در گیرش سیمان اثر گذاشته و اختلالاتی به وجود آورند. همچنین آب نامناسب ممکن است روی مقاومت بتن اثر نامطلوب گذاشته و سبب بروز لکه‌هایی در سطح بتن و حتی زنگ زدن آرماتور بشود. در اکثر اختلاط‌ها آب مناسب برای بتن آبی است که برای نوشیدن مناسب باشد. مواد جامد چنین آبی به ندرت بیش از 2000 قسمت در میلیون ppm خواهد بود به طور معمول کمتر از 1000 ppm می‌باشد. این مقدار به ازای نسبت آب به سیمان 0?5 معادل 0?05 وزن سیمان می‌باشد. معیار قابل آشامیدن بودن آب برای اختلاط مطلق نیست و ممکن است یک آب آشامیدنی به جهت داشتن درصد بالایی از یونهای سدیم و پتاسیم که خطر واکنش قلیایی دانه‌های سنگی را به همراه دارد، برای بتن سازی مناسب نباشد. به عنوان یک قاعده کلی هر آبی که PH (درجه اسیدیته) آن بین 6 الی 8 بوده و طعم شوری نداشته باشد می‌تواند برای بتن مصرف شود. رنگ تیره و بو لزوماً وجود مواد مضر در آب را به اثبات نمی‌رساند.

مقدار آب مصرفی

مقدار آب مصرفی در داخل بتن بسیار با اهمیت است. به منظور تکمیل فرایند واکنش سیمان با آب مقدار مشخصی آب مورد نیاز است. در صورتی که این مقدار کمتر از آن حد باشد قسمتی از سیمان برای واکنش آب کافی دریافت نمی‌کند و واکنش نداده باقی می‌ماند. در صورتی که بیش از مقدار مورد نیاز آب به مخلوط بتن اضافه شود پس از تکمیل واکنش، مقداری آب به صورت آزاد در داخل بتن باقی می‌ماند که پس از سخت شدن بتن باعث پوکی آن و نتیجتاً کاهش مقاومت خواهد شد. به همین دلیل دقت در مصرف نکردن آب زیاد در داخل بتن به منظور حصول مقاومت بالا ضروری است.

مقدار آب لازم برای تکمیل واکنش به صورت پارامتر نسبت آب به سیمان تعریف می‌شود. این نسبت برای سیمان پرتلند معمولی حدود 25 درصد است. با این مقدار آب بتن فاقد کارایی لازم خواهد بود و معمولاً نسبت آب به سیمان مورد استفاده در کارگاه‌های ساختمانی بیش از این مقدار است. در تعیین نسبت اختلاط بتن پارامتری لحاظ می‌شود که مقدار رطوبت سنگدانه‌ها را نیز قبل از افزودن آب به بتن لحاظ می‌کند که در تعیین مقدار آب مورد نیاز حائز اهمیت است. این رطوبت اضافی (یا کمبود رطوبت) مقدار رطوبت مازاد (کمبود رطوبت) سنگدانه‌ها از حالت اشباع با سطح خشک SSD یا(Saturated Surface Dry)است.

عمل آوری

با ادامه یافتن Hydration مقاومت بتن افزایش می‌یابد و این واکنش عامل افزایش مقاومت بتن یا همان گیرش سیمان است. برای عمل آوری یا ادامه یافتن فرایند Hydration باید رطوبت نسبی حداقل 80 درصد باشد. در صورتی که رطوبت کمتر از این مقدار شود عمل آوری متوقف شده و درصورتی رطوبت تسبی به بالای 80 درصد بازگردد فرایند هیدراسیون یا Hydration دوباره شروع خواهد شد. به دلیل تبخیر قسمتی از آب مورد نیاز قبل از تکمیل واکنش بین آب و سیمان (که چندین روز طول می‌کشد) قسمتی از سیمان موجود در مخلوط بتن واکنش نداده باقی می‌ماند. پس از بتن ریزی باید بلافاصله توجه لازم به فرایند عمل آوری معطوف گردد. عمل آوری عبارت است از حفظ رطوبت بتن تا زمانی که واکنش بین سیمان و آب تکمیل شود. این عمل می‌تواند به وسیله عایقکاری موقت، پاشش آب یا تولید بخار صورت گیرد. از دیدگاه عملی، حفظ رطوبت بتن برای 7 روز توصیه می‌شود. در شرایطی که این کار ممکن نباشد حداقل زمان عمل آوری بتن نباید کمتر از 2 روز باشد.


مواد افزودنی بتن

ماده افزودنی بتن آرتاپ یا (Admixtures) ماده‌ای است به غیر از سیمان پرتلند، سنگدانه، و آب، که به صورت گرد یا مایع، به عنوان یکی از مواد تشکیل دهنده بتن و برای اصلاح خواص بتن، کمی قبل از اختلاط یا در حین اختلاط به آن افزوده می‌شود. مواد افزودنی به دو گروه مواد افزودنی‌های شیمیایی و مواد افزودنی‌های معدنی تقسیم می‌شوند.

انواع معمول مواد افزودنی بتن به شرح زیر است.

  • شتاب دهنده سرعت هیدراتاسیون بتن (سخت شدن).
  • کاهش دهنده سرعت گیرش بتن.
  • افزودنی‌های حباب زا باعث ایجاد حباب‌های با هندسه کروی و بسیار ریز درون بتن می‌شوند. افزودنی‌های حباب زا عمداً برای ایجاد و تثبیت حباب‌های میکروسکوپی هوا در بتن استفاده می‌شود.
  • روان‌ساز بتن که به منظور کاهش دهنده مقدار آب بتن استفاده می‌گردد.
  • مواد افزودنی که شامل رنگدانه‌ها که می‌تواند برای تغییر رنگ بتن و زیبایی استفاده گردد.
  • ضدیخ بتن
  • چسب بتن
  • سخت‌کننده بتن

کاربرد دیرگیرکننده در مواد افزودنی بتن: کار مواد افزودنی دیرگیرکننده بتن به تأخیر انداختن گیرش بتن است. مواد افزودنی دیرگیرکننده بتن در بتن ریزی‌ های حجیم استفاده می‌شود. مواد افزودنی دیرگیرکننده بتن برای جلوگیری از ترک‌های ناشی از گیرش در بتن ریزی های پشت سر هم مناسب می‌باشد. مواد افزودنی دیرگیرکننده بتن برای حمل بتن در فاصله‌های زیاد استفاده می‌شود.

از جمله از مواد افزودنی بتن می‌توان از ژل میکرو سیلیس میکروسیلیکا ژل سیلیکافیوم نام برد همچنین گروت انواع روان‌کننده‌ها فایبر نیز از انواع افزودنی بتن می‌باشند.

معمولاً به جای استفاده از یک سیمان بخصوص، این امکان وجود دارد که بعضی از خواص سیمانهای معمولی مورد استفاده را به وسیله ترکیب کردن آن با یک افزودنی تغییر داد. قابل توجه اینکه نباید عبارات "مواد ترکیبی" و "مواد افزودنی" با معانی مترادف به کار روند، زیرا مواد ترکیبی موادی هستند که در مرحله تولید به سیمان اضافه می‌شوند در حالی که مواد افزودنی در مرحله مخلوط کردن به بتن اضافه می‌شوند. افزودنی‌های شیمیایی اساساً عبارتند از:تقلیل دهنده‌های آب، کندگیر کننده‌ها و تسریع کننده‌های گیرش که در آیین نامه ASTM به ترتیب تحت عنوان‌های تیپ‌های C،B،A طبقه‌بندی شده‌اند. دسته‌بندی افزودنی‌ها در استاندارد BS نیز مشابه می‌باشد. در ضمن افزودنی‌های دیگری نیز وجود دارند که هدف اصلی از کاربرد آنها محافظت بتن از اثرات زیان آور یخ زدگی و ذوب یخ است.

تسریع کننده‌ها

افزودنی‌هایی هستند که سخت شدگی بتن را تسریع می‌کنند و مقاومت اولیه بتن را بالا می‌برند. چند نمونه از تسریع‌کننده‌ها عبارتند از: کربنات سدیم، کلرورآلومینیوم، کربنات پتاسیم، فلوئورور سدیم، آلومینات سدیم، نمک‌های آهن و کلرور کلسیم.

کندگیر کننده‌ها

افزودنی‌هایی هستند که زمان گیرش بتن را به تأخیر می‌اندازند. این مواد در هوای خیلی گرم که زمان گیرش معمولی بتن کوتاه می‌شود و همچنین برای جلوگیری از ایجاد ترک‌های ناشی از گیرش در بتن ریزی های متوالی مفید می‌باشند.

به عنوان چند نمونه از کندگیر کننده‌ها می‌توان از شکر، مشتقات هیدروکربنی، نمک‌های محلول روی و براتهای محلول نام برد.

به عنوان مثال اگر با یک کنترل دقیق 0?05 وزن سیمان شکر به بتن اضافه کنیم، حدود چهار ساعت گیرش آنرا به تأخیر می‌اندازد. مصرف 0?2 تا یک درصد وزن سیمان از گیرش سیمان جلوگیری به عمل می‌آورد.

تقلیل دهنده‌های آب

این افزودنی‌ها به سه منظور به کار می‌روند:

  1. رسیدن به مقاومتی بالاتر به وسیله کاهش نسبت آب به سیمان
  2. رسیدن به کارایی مشخص با کاهش مقدار سیمان مصرفی و نتیجتاً کاهش حرارت هیدراتاسیون در توده بتن.
  3. سادگی بتن ریزی به وسیله افزایش کارایی در قالبهایی با آرماتور انبوه و موقعیت‌های غیرقابل دسترسی

برای مشاهده تقلیل دهنده‌های آب‌ها با توضیحات و نمودارهای کارایی و با جزئیات کامل را مشاهده فرمایید.

افزودنی‌های تقلیل دهنده آب تحت عنوان تیپ A دسته‌بندی می‌شوند؛ لیکن اگر افزودنی‌ها همزمان با کاهش نیاز به آب باعث تأخیر در گیرش نیز بشوند تحت عنوان تیپ D طبقه‌بندی می‌شوند. اگر این‌ها باعث تسریع در گیرش شوند تیپ E نامیده می‌شوند.

فوق روان‌کننده‌ها

این مواد از قویترین انواع تقلیل دهنده‌های آب هستند که در آمریکا به عنوان روان‌کننده قوی و درASTM به عنوان تیپ F نام گذاری شده‌اند. افزودنی‌هایی نیز هستند که در ضمن تقلیل شدید آب باعث مقداری تأخیر در گیرش نیز می‌شوند و به عنوان تیپ G طبقه‌بندی شده‌اند. دو نمونه از روان کننده‌های قوی: ملامین فرمالدئید سولفاته شده تغلیظ شده و یا [[نفتالین فرمالدئید سولفاته شده تغلیظ شده]] می‌باشند. اساساً استفاده از اسیدهای سولفاته شده باعث تسریع عمل پراکنش می‌شود. چون در سطح ذرات سیمان جذب شده و به آنها بار منفی می‌دهند واین باعث دفع ذرات از یکدیگر می‌شود. این فرایند کارایی را در یک نسبت آب به سیمان مشخص افزایش می‌دهد.


مراحل بتن ریزی

مراحل بتن ریزی

1- قبل از شروع‌ عملیات بتن ریزی مشخصات محل مورد نظر باید با نقشه‌ها ، مشخصات فنی واستانداردها مطابقت کامل داشته باشد . مهمترین اقدامات جهت بررسی مطابقت یا عدم آن بشرح زیرمی‌باشد:
 
1-1    کنترل نحوه‌بستن آرماتورها
1-2    کنترل قطر وتعداد وفاصله آرماتور ها
1-3    لقمه گذاری زیر و کنار آرماتور ها
1-4    تمیزی سطح بتن مگر ، قالبها ونیز میلگردها
1-5    کنترل فواصل محور تا محور
1-6   کنترل ابعاد وفونداسیون وشناژ
1-7   کنترل قائم بودن انکر بولتها
1-8   کنترل فاصله انکر بولتها
1-9   کنترل تراز روی بتن
2- انواع بتن از نظر روش ساخت:
 
 
بتن آماده ممکن است به یکی از چهار روش زیر تهیه گردد.
2-1-1 ) تمامی عملیات ساخت در بتن ساز مرکزی انجام وبتن ساخته شده باتراک میکسروبا دور ثابت به محل کار حمل می‌شود.
2-1-2)عمل اختلاط قسمتی در مخلوط کن ثابت وقسمتی در تراک میکسر انجام ‌می‌شود.
2-1-3) عمل اختلاط کلاً در تراک میکسر انجام می‌شود.
2-1-4) اختلاط حجمی مصالح بصورت خشک در میکسر متحرک انجام ، آب بصورت پیوسته به جام مخلوط کن اضافه میگردد.‌
     
2-2)‌ بتن ساخته شده در محل
 
در این روش بتن براساس طرح اختلاط مورد نظر در محل انجام عملیات ساخته شده، اجرا می گردد.
رعایت نکات زیر برای وارد نمودن مصالح به داخل جام مخلوط کن مناسب می‌باشد:
2-2-1) قبل از ورود مصالح حدوداً10 درصد آب مورد لزوم به جام وارد می‌گردد ، بقیه آب به تدریج با مصالح سنگی وسیمان بصورت یکنواخت وارد جام می‌شود ، بطوریکه 15 درصد آب پس از وارد شدن کلیه مصالح به جام وارد می‌گردد.
2-2-2) پس از وارد نمودن 10 درصدد مصالح سنگی به جام مخلوط کن سیمان همراه بقیه مصالح بصورت یکنواخت به جام وارد می‌شود.
در شرایط آب‌وهوای سرد ،آب گرم به بتن اضافه می‌شود، برای جلوگیری از گیرش سریع بتن ، اضافه نمودن سیمان باید با تاخیر وپس از اضافه نمودن تمام مصالح سنگی صورت گیرد.
2-2-3) مواد افزودنی باید بصورت مایع همراه با آب وبطور یکنواخت به جام وارد شود وچنانچه اضافه نمودن دو یا چند ماده مضاف برای هر ساخت بتن مجاز باشد این مواد باید بصورت جداگانه اضافه شوند تا از اثرات سوء احتمالی آنها بر یکدیگر جلوگیری به عمل آید.
2-2-4) مدت اختلاط اززمانی شروع می‌شود که تمامی مصالح ( بجز قسمت آخر آب ) وارد جام مخلوط کن شوند . اضافه شدن قسمت آخر آب نباید پس از سپری شدن نصف مدت اختلاط باشد.
حداقل زمان اختلاط قبل از اضافه نمودن قسمت آخر آب بشرح جدول زیر می‌باشد.
جدول 1

ظرفیت مخلوط کن (مترمکعب)

زمان اختلاط (دقیقه)

1.5 کمتر

1.5

2

2

3

2.5

4

2.75

4.5

3

مدت تخلیه بتن ازدستگاه جزء مدت اختلاط محسوب نمی‌گردد.
     
3- حمل بتن:
حمل باید چنان صورت گیرد که در فاصله زمانی حمل ،نسبت آب به سیمان ،اسلامپ ،میزان هوا ونهایتاً یکنواختی بتن دچار تغییرات قابل ملاحظه ای نگردد.
در انتخاب روش حمل باید به جدا شدن مواد ازیکدیگر ،آب انداختن ویا داخل شدن موادخارجی به بتن توجه خاص گردد.
 
4- مصالح ،وسایل وتجهیزات:
قبل از شروع عملیات با توجه به نوع عملیات ( بتن آماده یا ساخته شده در محل ) وسایل وتجهیزات مورد لزوم باید در محل آماده باشد.
مهمترین تجهیزات مورد نیاز بشرح ذیل می‌باشند:
4-1) درصورتی که بتن درمحل‌ساخته شود وجود مصالح باکیفیت مناسب و به اندازه کافی جهت عملیات آن‌روزبه علاوه 20 درصد الزامی است. لازم به ذکر است که مصالح موجود درکارگاه باید مطابق مشخصات ذکر شده در طرح اختلاط باشد.
4-2) بتونیر :
تعداد آن‌باتوجه‌به نوع ، حجم کارونیز میزان توان مالی مجری عملیات تعیین می‌گردد ولی بهرحال هر تعداد از این دستگاه که درکارگاه باشد باید قبل از عملیات تست وسالم بودن آنها تایید شود.
در بتنهایی که لازم است یکپارچه اجرا گردند وجود حداقل دو دستگاه بتونیر در کارگاه الزامی می‌باشد.
4-3 ) ویبراتور:
تعداد باتوجه به حجم کار وتعداد جبهه های کاری تعیین می‌گردد ولی وجود حداقل یک دستگاه به عنوان جانشین لازم است . تست تمامی دستگاههای اصلی وجانشین قبل از شروع عملیات واطمینان از سالم بودن آنها الزامی است.
 
4-4) تجهیزات مخصوص بتن ریزی در هوای سرد:
 
 
باتوجه به شرایط جوی در صورتی که بتن ریزی در هوای سرد انجام گیرد وجود ضد یخ، وسایل گرمایشی برای گرم کردن آب ودرصورت لزوم مصالح ، وسایل پوششی بتن نظیر نایلون ، گونی، پشم شیشه و ... به اندازه کافی الزامی است.
 
5- نیروی انسانی:
 
بااعمال مدیریت مناسب می‌توان باتوجه‌به نوع عملیات بتن ریزی ، نیروی انسانی موجود را براساس تجربه ، تخصص ،توانایی های فردی وحتی خصوصیات اخلاقی ، طوری تقسیم نمود که بتوان دربخش‌های مختلف کار بهره‌وری مناسب را حاصل نمود . درصورتی که عملیات بتن ریزی درچند جبهه کاری انجام گیرد وگروههای مختلف عملیات را انجام دهند ، تقسیم افراد باتجربه تر بطور یکسان در گروههای مختلف و نیز تعیین یک سرپرست برای هر‌گروه می‌تواند در پیشبرد مناسب روند کار مفید باشد.
تعداد نیروهای انسانی ونیز نوع تخصص آنها با توجه به نوع عملیات بتن ریزی تعیین می ‌گردد.
نمونه ذیل برای یک عملیات ساخت بتن در محل با دستگاه بتونیر 500 لیتری پیشنهاد می‌گردد:
 
جدول 2
   

ردیف

عنوان

تعداد (نفر)

1

اپراتور بتونیر

1

2

کارگر برای شن وماسه

2

3

کارگر برای سیمان و آب

1

4

کارگر حمل کننده بتن

4

5

کارگر پخش کننده بتن در محلهای ریخته شده

1

6

کارگر ویبره‌زن وماله کش

1

7

کارگر برای پوشاندن محلهای بتن ریزی شده

1

8

سر کارگر برای بخش اختلاط بتن و نظارت برکیفیت بتن ساخته شده

1

9

سر کارگر برای بخش بتن ریزی ونظارت بر کیفیت بتن‌ ریزی ونیز پوشش بتن

1

* بند 7 جدول فوق در صورتی لازم است که باتوجه به شرایط جوی پوشش بتن اجتناب ناپذیر باشد.
 
6- عملیات بتن ریزی:
 
6-1) شرایط‌جوی:
 
باتوجه به اینکه دستورالعمل حاضربرای مناطق سردتهیه شده است شرایط این مناطق تشریح می گردد
درکارهای بتنی  هوای سرد به شرایطی اطلاق می‌شود که بیش از سه روز متوالی متوسط درجه حرارت روزانه از 5+ درجه سانتی‌گراد کمتر باشد،چنانچه بیش از نیمی از روز دمای محیط بالای 10+سانتی‌گرادباشد تلقی نمی‌شود.
 
6-1-1) توصیه می‌شود که هنگام بتن ریزی دمای هیچ قسمت از بتن تازه از 10+ درجه سانتی‌گرادکمتر نباشد . ولی     بهرحال این دما نباید از 5+ درجه سانتی‌گراد به عنوان حداقل مجاز کمتر شود.
6-1-2) در هوای سرد باید با گرم کردن مواد متشکله بتن دمای مخلوط را به حد قابل قبول رسانید.
6-1-3) برای تهیه بتن در درجه حرارت زیر صفر درجه ابتدا باید قطعات یخ ومصالح یخ زده را از سطح مصالح سنگی جدا ومصالح سنگی را تا بالای 15 درجه ودرصورت‌لزوم آب را تا 60 درجه سانتی‌گراد گرم نمود . در‌صورتی که مصالح سنگی خشک باشد می‌توان ماسه را تا 40 درجه سانتیگراد گرم کرد . دراین حالت نیز آب نباید از 60 درجه گرمتر شود.
6-1-4) هنگامی که گرم کردن مصالح سنگی مشکل بوده ویا ممکن نباشد می‌توان ضمن استفاده از آب گرم دمای مخلوط بتن را بالا برد.
6-1-5) دمای آب مصرفی باید یکنواخت وثابت باشد تا تغییری در اسلامپ ساخت‌های مختلف بتن حادث نشود.
 
6-2 ) طرح اختلاط:
اجرای طرح اختلاط تایید شده توسط دستگاه نظارت امری اجتناب ناپذیر است در این خصوص باید طرح مذکور باتوجه به نوع عملیات ، تجهیزات وادوات عملیات ،توان فنی وتجربه مجری عملیات وسایر عوامل به نحوی به کارگران ابلاغ گردد که ضمن رعایت آن از نظر اجرایی کمترین صعوبت را دارا باشد ومانع پیشرفت سریع کار نباشد. بدیهی است یکی از مهمترین بخشهای این مبحث  اندازه‌گیری مصالح متشکله بتن می‌باشد که به شرح ذیل بیان می‌گردد:
 
1-     سیمان: اندازه‌گیری و توزین سیمان باید بطور جداگانه و دقیق باشد. توزین وانتقال سیمان به دستگاه بتن‌ساز باید نحوی باشد که باعث اتلاف سیمان نگردد.
 
2-     مصالح سنگی: توزین واندازه‌گیری مصالح سنگی باید به روش وزنی صورت گیرد . استفاده از اندازه‌گیری وتوزین به روش حجمی  مجاز نمی‌باشد.
 
3-     کنترل رطوبت مصالح سنگی ،خصوصاً ماسه قبل از ورود به دستگاه بتن‌ساز با‌توجه به میزان اسلامپ ونسبت آب به سیمان مورد نیاز از اهمیت ویژه‌ای برخودار است . این رطوبت باید قبلاً اندازه‌گیری شده‌ونتایج آن در محاسبه میزان آب منظور شود.
نظارت دقیق بر اجرای دقیق طرح اختلاط خصوصاً در مواردی که بتن در محل ساخته‌می‌شود واز بتونیر معمولی استفاده می‌گردد وریختن مصالح به داخل جام توسط کارگران انجام می‌گردد امری اجتناب ناپذیر است زیرا به دلیل عوامل مختلف در زمانی که عملیات طولانی می‌گردد احتمال اشتباه از طرف کارگران در این خصوص وجود دارد.
6-3 ) کیفیت بتن ساخته شده:
6-4- ریختن بتن درون قالب ، تراکم وتحکیم بتن:
6-5 ) پرداخت سطح بتن:   
6-6) نمونه برداری:
در هنگام اجرای عملیات بتن ریزی نمونه برداری از بتن توسط نماینده آزمایشگاه معتبر مورد قبول دستگاه نظارت ودر حضور نماینده دستگاه مذکور الزامی است. در خصوص دفعات نمونه گیری وتعداد آن با هماهنگی دستگاه نظارت ونیز آزمایشگاه اقدام می‌شود ولی به ازای هر 30 مترمکعب بتن حداقل یک نمونه 6تایی مورد نیاز می‌باشد.
پس از انجام عملیات نمونه برداری ، نمونه ها حداقل 24 ساعت در محل نگهداری می‌شوند وسپس به آزمایشگاه حمل می‌گردند در طی 24 ساعت اولیه مراقبت ونگهداری مناسب از نمونه ها شامل عدم جابجایی ،ضربه زدن، پوشش مناسب (درهوای گرم گونی خیس ودر هوای سرد با پشم شیشه) اهمیت ویژه‌ای دارد.
 
6-7)نگهداری بتن:
نگهداری بتن ریخته شده درمناطق سردسیری اجتناب ناپذیر می‌باشد. در این حالت درصورتی که بتن ریزی در هوای سرد انجام گیرد پوشش بتن بعد از پایان هر بخش از کار انجام  می شود ولی در صورتی که بتن ریزی در هوای سرد انجام نگیرد می توان در پایان عملیات آن روزپوشش را انجام داددر هر حال با توجه به دمای هوا در سردترین ساعات شبهای گذشته و نیزپیش بینی شبهای آتی می‌توان با هماهنگی دستگاه نظارت از وسایلی مانند،نایلون،گونی،پشم شیشه و... طوری استفاده نمود که تمام سطوح بتن در برابر سرمامحافظت گردد. استفاده از خاک به عنوان عایق برروی وسایل فوق می تواند مفید واقع گردد درهر حال اهمیت
نگهداری از بتن ،خصوصاً، در شرایط جوی فوق از اهمیت اجرای مناسب آن کمتر نمی باشد.